ജാഫർ എസ് പുൽപ്പള്ളി : “എന്റെ നാലു മക്കളെ പെറ്റ നീയോ,നാരായണി?”

Wednesday, August 4, 2010

“എന്റെ നാലു മക്കളെ പെറ്റ നീയോ,നാരായണി?”

‘നിർമാല്യ’ത്തിന്റെ 30 വർഷങ്ങൾ ആധുനിക സിനിമയിലേക്കുള്ള മലയാളിയുടെ ചുവടു വെപ്പുകളിൽ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒന്നാണ്’നിർമാല്യം’.എം.ടി.വാസുദേവൻ നായർ എന്ന സാഹിത്യകാരൻ തന്റെ ചെറുകഥയ്ക്ക് സിനിമാ‍ രൂപം ചമയ്ക്കുമ്പോൾ ഒരിക്കലും അതു സാഹിത്യം മാത്രമായി ഒതുങ്ങുന്നില്ല.അത് സാഹിത്യത്തെ അതിക്രമിച്ച് സിനിമയുടെ ഭാഷ തേടുന്നു;അല്ലെങ്കിൽ തേടാൻ ശ്രമിക്കുന്നു.അതാണ് നിർമ്മിക്കപ്പെട്ട് 30 വർഷം കഴിയുമ്പോഴും ആ സിനിമയുടെ പ്രസക്തി. കേരള ചരിത്രത്തിന്റെ,അതിന്റെ സാമ്പത്തിക,സാമൂഹ്യ വളർച്ചയുടെ ഒരു അന്തരാളഘട്ടത്തിലാണ് ഈ സിനിമയുടെ കഥ നടക്കുന്നത്.രണ്ട് വ്യവസ്ഥകൾക്കിടയിൽ-അളിഞ്ഞ് തീരാറായ ഗ്രാമ സാമൂഹ്യ-സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥയുടെയും മാറ്റത്തിന്റെ പുത്തൻ വ്യവസ്ഥയുടെയും-പെട്ട് ഞെരുങ്ങുന്ന ഏതാനും മനുഷ്യർ.അവരിൽ അർദ്ധദൈവമോ അർദ്ധമനുഷ്യനോ ആയ വെളിച്ചപ്പാടിന്റെ ധാർമ്മിക,മതപര,സാമൂഹ്യ നിലപാടുകൾ അതിൽ വന്നു പെടുന്ന തകർച്ചകൾ,അയാൾ വിശ്വസിച്ചു വന്നിരുന്ന സകൽതിന്റെയും തകർന്നു വീഴൽ ഇതെല്ലാം അയാളിൽ ഏൽ‌പ്പിക്കുന്ന ആഘാതം,ഇവയെല്ലാം നിറക്കൂട്ടുകളില്ലാതെ ആവിഷ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു.